Rodzina znanego działacza kaszubskiego od lat powojennych mieszkała na Leszczynkach, przy ul. Działowskiego 27. Poniżej fragment książki pod redakcją dr Jana Mordawskiego „Gdyńscy Kaszubi”.
W okresie międzywojennym bardzo aktywnym działaczem kaszubskim w Gdyni był Piotr Ignacy Szutenberg (1901-1975). Urodził się on 22 lipca 1901 roku w chłopskiej rodzinie Piotra i Franciszki z Pelowskich w Kożyczkowie pod Chmielnem. Mając niespełna 20 lat uczestniczył jako ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej. Po przejściu do rezerwy przybył w poszukiwaniu pracy do Gdyni w 1925 roku. Natomiast sam I. Szutenberg w napisanym własnoręcznie tuż wojnie życiorysie zaznaczył, iż do Gdyni przybył niezwłocznie po demobilizacji, już w 1923 roku Przez pewien czas pracował między innymi w firmie budowlanej i Miejskim Towarzystwie Komunikacyjnym.
Często jednak tracił pracę, wówczas utrzymywał się z kolportażu prasy albo prowadzonego przez siebie biura podań i doradztwa sądowego.
We wczesnym okresie swego pobytu w Gdyni był sktywnym członkiem Wolnych Związków Zawodowych związanych z PPS. Na początku lipca 1927 roku razem z Urbanem Zielonką I. Szutenberg zorganizował jeden z największych strajków robotniczych w międzywojennej Gdyni. Zastrajkowało wówczas 700 robotników budowlanych domagających się podwyżki płac. Po dwóch tygodniach strajk zakończył się częściowym sukcesem robotników, którzy uzyskali podwyżkę zarobków.
I. Szutenberg brał również aktywny udział w życiu politycznym miasta. Kilkakrotnie wybierany był do Rady Miasta. Początkowo zdecydowanie z lewicą —PPS-em, lecz na początku lat trzydziestych związał się z endecją – Stronnictwem Narodowym. Zawsze jednak podkreślał swoją kaszubskość i przywiązanie do małej ojczyzny. Jako radny bardzo zabiegał o budowę tanich mieszkań i domków dla gdyńskich robotników.
W 1933 roku związał się z działaczami kaszubskimi tworzącymi pismo „”Zrzësz Kaszëbskó”. Szutenberg sprowadził drukarenkę i dzięki temu pismo mogło ukazywać się w Gdyni, a później w Kartuzach. Chętnie publikował na łamach „Zrzëszy” najczęściej w rubryce „Trybun ludu kaszubskiego”. Był też redaktorem odpowiedzialnym tego pisma, a w przypadku wyroku sądowego odsiadywał karę lub płacił grzywnę. Sam uważał siebie za trybuna ludowego broniącego Kaszubów przed władzą i ludnością napływową. We wrześniu 1939 roku bronił Gdyni walcząc na Kępie Oksywskiej. Po powrocie z niewoli z powodu odmowy podpisania volkslisty, był wraz z rodziną szykanowany przez Niemców, którzy pod koniec wojny zatrudnili go przymusowo do budowy umocnień obronnych. Po wyzwoleniu związał się z działającą w Wejherowie redakcją „Zrzëszy „, której jakiś czas był nawet redaktorem naczelnym. W styczniu 1946 roku współorganizował I Kongres Kaszubski w Wejherowie. (…) Obecni byli przedstawiciele wszystkich pokoleń, przybywano do Wejherowa całymi rodzinami. Dlatego w Kongresie oprócz ojca Ignacego mogła wystąpić również jego córka Irena Szutenberg, która recytowała wiersz F.Sędzickiego „Jestem Kaszubą”. Po Kongresie Ignacy Szutenberg uczestniczył u jeszcze w Sopocie w majowej naradzie przedstawicieli Kaszubów i władz województwa, ale szybko okazało się, ze władza ludowa nie zamierza respektować apiracji miejscowej ludności. Przez następne lata Szutenberg pracował jako robotnik, między innymi był konwojentem. W 1956 roku włączył się aktywnie do zorganizowania Zrzeszenia Kaszubskiego w Gdyni. Przez pewien czas był pierwszym zastępcą Przewodniczącego Zarządu Oddziału Zrzeszenia w Gdyni. Zmarł 8.09.1975 roku i został pochowany na cmentarzu Witomińskim.
Ignacy Szutenberg miał poczucie pewnego osamotnienia i niedoceniania jego zasług. Zwierzał się nawet swojej żonie Marcie: „Mamuszko, të mie wiedno mówia, przëjacelów sę poznaje w biedze. Jô ce tej nie dôł racji, ale të miała prôwdę”. Teraz tylko od nas zależy, czy będziemy pamiętać o tym niepokornym Kaszubie, czy nadal będziemy mówili o nim jako „zapomnianym redaktorze”. I. Szutenberg zasługuje nie tylko na wdzięczną pamięć lecz także na trwałe upamiętnienie. Swą barwną i bogatą działalnością spinał dwie epoki: okres międzywojenny i pierwsze trzydziestolecie po II wojnie światowej.
